Mimari ve organizasyon aslında iki ayrı alandır. Mikro hizmetler Conway Yasasını yeniden keşfetti ve ilginç sonuçlar çıkardı. Mimarlık ve organizasyon aslında aynı olduğunda ne anlama geliyor?
Yazılımın mimarisi aslında yazılım sistemlerinin yapısını “yalnızca” düzenler ve anlaşılabilirlik ve bakım için gereklidir. Yani mimari çok önemlidir, ama “sadece” teknik bir konu. Ancak Conway yasası mimarlık ve organizasyon arasında bir bağlantı kurar. Yasa, bir kuruluşun yalnızca iletişim yapılarına karşılık gelen mimarlık üretebileceğini belirtir. Bunun nedeni: Organizasyondaki herkes mimarinin bir parçası üzerinde çalışır. Mimarinin iki bölümünde bir arayüzü varsa, sorumlu ekibin üyeleri arayüzde oy kullanmalıdır, böylece bir iletişim ilişkileri vardır.
Organizasyon ve mimari aynı madalyanın sadece iki tarafıdır. Conway Yasası 1968'den geliyor ve şu anda bir Rönesans yaşıyor: Mikro hizmetler yasayı kullanıyor. Mikro hizmet projeleri, mimarlıktaki iletişim raporları yoluyla kısıtlamaları kabul etmek yerine, mimarlıktan sonra organizasyonu düzenler. Bu, mimarinin gözlemlendiğini garanti eder. Sonuçta, kuruluş sadece iletişim yapılarına karşılık gelen mimarlık üretebilir. Dolayısıyla iletişim yapılarına karşılık gelen bir mimariyi ihlal edemez.
Bu nedenle ekipler profesyonel bileşenlere göre bölünürlerse, her takım görevleri üzerinde çalışabilir. Bu, farklı özelliklerde paralel bir iş sağlar. Dolayısıyla, sipariş veya teslimat süreci gibi uzman uzmanları için ekipler var. Ve ayrıca ekipleri uygulayan teknik bileşenler.
Takımların uzmanlık alanlarına göre bölünmesi yeni değil. Mikro hizmetler yenidir: harika teknik bağımsızlığa izin verirler. Örneğin, her mikro hizmet başka bir platform için farklı bir programlama dilinde uygulanabilir. Bu nedenle, mikro hizmetler, örneğin teknolojileri koordine etmek zorunda olmayan bağımsız ekiplere izin verir.
Etki ve Açık Sorular
Bağımsızlık, takımların küçülmesiyle ilgili önemli sorunları çözer: Olası iletişim ilişkilerinin sayısı ekibin üyelerinin sayısı ile kare büyür. Bu nedenle büyük ekipler bir iletişim yaratırsa iletişim yaratır, iletişim sınırlı değildir. Bileşenlerin bağımsızlığı nedeniyle, mikro hizmetler tam olarak böyle bir kısıtlamaya izin verir, çünkü teknolojiler gibi bazı konular artık tartışılmamalıdır.
Ama hepsi “mimarlık = organizasyon” un etkileri mi? Bazı sorular açık kalır. Mimarlık ve organizasyon bu kadar güçlü bir şekilde dolaştığında, mimarlar organizasyonu da etkiler mi? Mimarlar yönetici olmalı mı? Bir mimari incelenirse, kuruluş hariç tutulabilir mi?
Başka bir etki Conway'in orijinal belgesidir: büyük kuruluşlarda iletişim zor olduğundan, iletişim çökebilir. Sonuç olarak, mimari çöküyor. Ve mükemmel bir felaket böyle yaratılıyor: harika bir ekip ve kırık bir mimariye sahip harika bir proje. Conway'e göre harika bir ekip oluşturmak caziptir: karmaşık bir sorun için harika bir ekip, sorunun yeterince memnun olduğu izlenimini verir. Ve bir yöneticinin durumu, kaç çalışanın size başvurduğuna bağlıdır.
Hukuk iki
Dolayısıyla Conway Parkinson yasasından bahsediyor, ancak bu çok ciddiye alınamaz. Bir görevin her zaman tüm kaynaklardan yararlanana kadar uzandığını söylüyor. Harika bir ekip, küçük bir ekip tarafından gerçekleştirilebiliyorsa kapsamlı bir etkinliği de yönetebilir. Kesinlikle sadece harika takımların gerçekleştirebileceği görevler var. Ancak büyük takımlar – Parkinson'un tarif ettiği gibi – büyük bir takıma dikkat etmek için dezavantajlara sahiptir ve aynı zamanda takımları genişletmek için dezavantajlar vardır.
Sonuç: “Mimari = Organizasyon” çok ilginç ve eski bir fikirdir – tam etkileri henüz net olmayan.
()
Yazılımın mimarisi aslında yazılım sistemlerinin yapısını “yalnızca” düzenler ve anlaşılabilirlik ve bakım için gereklidir. Yani mimari çok önemlidir, ama “sadece” teknik bir konu. Ancak Conway yasası mimarlık ve organizasyon arasında bir bağlantı kurar. Yasa, bir kuruluşun yalnızca iletişim yapılarına karşılık gelen mimarlık üretebileceğini belirtir. Bunun nedeni: Organizasyondaki herkes mimarinin bir parçası üzerinde çalışır. Mimarinin iki bölümünde bir arayüzü varsa, sorumlu ekibin üyeleri arayüzde oy kullanmalıdır, böylece bir iletişim ilişkileri vardır.
Organizasyon ve mimari aynı madalyanın sadece iki tarafıdır. Conway Yasası 1968'den geliyor ve şu anda bir Rönesans yaşıyor: Mikro hizmetler yasayı kullanıyor. Mikro hizmet projeleri, mimarlıktaki iletişim raporları yoluyla kısıtlamaları kabul etmek yerine, mimarlıktan sonra organizasyonu düzenler. Bu, mimarinin gözlemlendiğini garanti eder. Sonuçta, kuruluş sadece iletişim yapılarına karşılık gelen mimarlık üretebilir. Dolayısıyla iletişim yapılarına karşılık gelen bir mimariyi ihlal edemez.
Bu nedenle ekipler profesyonel bileşenlere göre bölünürlerse, her takım görevleri üzerinde çalışabilir. Bu, farklı özelliklerde paralel bir iş sağlar. Dolayısıyla, sipariş veya teslimat süreci gibi uzman uzmanları için ekipler var. Ve ayrıca ekipleri uygulayan teknik bileşenler.
Takımların uzmanlık alanlarına göre bölünmesi yeni değil. Mikro hizmetler yenidir: harika teknik bağımsızlığa izin verirler. Örneğin, her mikro hizmet başka bir platform için farklı bir programlama dilinde uygulanabilir. Bu nedenle, mikro hizmetler, örneğin teknolojileri koordine etmek zorunda olmayan bağımsız ekiplere izin verir.
Etki ve Açık Sorular
Bağımsızlık, takımların küçülmesiyle ilgili önemli sorunları çözer: Olası iletişim ilişkilerinin sayısı ekibin üyelerinin sayısı ile kare büyür. Bu nedenle büyük ekipler bir iletişim yaratırsa iletişim yaratır, iletişim sınırlı değildir. Bileşenlerin bağımsızlığı nedeniyle, mikro hizmetler tam olarak böyle bir kısıtlamaya izin verir, çünkü teknolojiler gibi bazı konular artık tartışılmamalıdır.
Ama hepsi “mimarlık = organizasyon” un etkileri mi? Bazı sorular açık kalır. Mimarlık ve organizasyon bu kadar güçlü bir şekilde dolaştığında, mimarlar organizasyonu da etkiler mi? Mimarlar yönetici olmalı mı? Bir mimari incelenirse, kuruluş hariç tutulabilir mi?
Başka bir etki Conway'in orijinal belgesidir: büyük kuruluşlarda iletişim zor olduğundan, iletişim çökebilir. Sonuç olarak, mimari çöküyor. Ve mükemmel bir felaket böyle yaratılıyor: harika bir ekip ve kırık bir mimariye sahip harika bir proje. Conway'e göre harika bir ekip oluşturmak caziptir: karmaşık bir sorun için harika bir ekip, sorunun yeterince memnun olduğu izlenimini verir. Ve bir yöneticinin durumu, kaç çalışanın size başvurduğuna bağlıdır.
Hukuk iki
Dolayısıyla Conway Parkinson yasasından bahsediyor, ancak bu çok ciddiye alınamaz. Bir görevin her zaman tüm kaynaklardan yararlanana kadar uzandığını söylüyor. Harika bir ekip, küçük bir ekip tarafından gerçekleştirilebiliyorsa kapsamlı bir etkinliği de yönetebilir. Kesinlikle sadece harika takımların gerçekleştirebileceği görevler var. Ancak büyük takımlar – Parkinson'un tarif ettiği gibi – büyük bir takıma dikkat etmek için dezavantajlara sahiptir ve aynı zamanda takımları genişletmek için dezavantajlar vardır.
Sonuç: “Mimari = Organizasyon” çok ilginç ve eski bir fikirdir – tam etkileri henüz net olmayan.
()