Kocam ve ben düzenli olarak iklim değişikliğini tartışıyoruz. “Avrupa içinde uçmanız veya trene binmeniz fark etmez,” diye iddia ediyor, “sertifika ticareti aracılığıyla, tüm havayolları çoktan yıllık olarak ne kadar CO₂ salacaklarını belirlediler.” saçmalık! Evde küf oluyor ve 15 yıl sonra eşyalar duvardan düşüyor ve tehlikeli atık olarak bertaraf edilmesi gerekiyor.”
Hangi ekolojik konuyu gündeme getirdiğimiz önemli değil – nadiren bir anlaşmaya varıyoruz. En ekonomik bulaşık makinesi programı, Alpler’deki kayak sirki, hız limiti anlayışı, yeşil yatırımlar, Amazon paketlerinin ekolojik ayak izi ve organik tatlı krema tereyağı üretiminde konvansiyonel tereyağına kıyasla CO₂ emisyonlarını tartışıyoruz.
Kocam iklim değişikliğini küçümseyen cahil biri değil, Tanrı aşkına, hayır. Mantıklı çalışan bir matematikçi olarak, günlük önemsiz önlemlerle CO₂ emisyonlarını azaltma girişimlerimin çok az işe yaradığını düşünüyor. “Hepsi işe yaramaz” diyor. “İklim değişikliği politik olarak kontrol edilmelidir.”
İklim değişikliği: Her birimiz ne yapabiliriz?
Buna inanmak istemiyorum. İş dünyasının ve siyasetin her şeyi tersine çevirecek bir ekolojik dönüşüm süreci başlatmasını beklemek bana saflık gibi geliyor. Ve her birimizin ne yapabileceği sorusu beni giderek daha fazla tahrik ediyor. Konstanz Uygulamalı Bilimler Üniversitesi’nde Sürdürülebilir Ekonomi Profesörü Maike Sippel, “Artık sistemin bir noktada değişmesini beklemeyen, ancak şimdi onunla mücadele eden ve bu sistemin değişmesini daha olası hale getirmek için üzerlerine düşeni yapan insanlara ihtiyacı var” diye yazdı. son zamanlarda taz.
Pekala, servikal omurum pistlerde sıkışıp kalmak beni rahatsız etmiyor, yeşil bir partiye katılmak gazetecilik pusulamla çelişiyor (bence gazetecilerin bir partide yeri yok) ve bulaşık makinesinin eko-programı açıkça çok zayıf (yukarıya bakın). Öyleyse mantıklı olan ne katkıda bulunabilirim? Belki bu noktada ara sıra bir yeşil deniz feneri konusu, eylemleriyle dünyayı biraz daha iyi hale getiren insanlar hakkında bir hikaye yazın. Olur mu? İyi.
Ailesinin işini alt üst etti: Sonia Grimm.idphotography-tasarım.com
O zaman size bugün burada Sonia Grimm’den bahsedeceğim. Sonia 30’lu yaşlarının başında, üçüncü nesil bir kesme çiçek üreticisi ve yaklaşık on yıl önce ailesinin Baden-Baden yakınlarındaki küçük bir kasaba olan Sinzheim’daki bahçe işlerini devraldı. 40 yıldır şirket gül yetiştirme konusunda uzmanlaştı. Kesme güller ısıtmalı seralarda monokültür olarak yetiştirildi ve yılda birkaç kez hasat en yüksek teklifi verene toptan satıldı. Ne de olsa, iyi bir anlaşma, uzun saplı kesme güller sadece Sevgililer Günü için değil.
Ne yazık ki, biz bahçıvanların bildiği gibi, elbette güller kolay değildir: bit, küf, pas ve diğer her türlü mantar hastalığı bir bitkiye birkaç hafta içinde ciddi şekilde zarar verebilir. Ve Grimm fidanlığında olduğu gibi, çalılar bir serada yoğun bir şekilde toplandığında, haftalar bazen günlere dönüşür. Kimyasal spreyler kullanılmadan geleneksel gül endüstrisinde hiçbir şey işe yaramaz. Yaklaşık bir yıl önce kamera ekibimle onu Baden-Baden’de ziyaret ettiğimde Sonia, “Kesme güller hantal bir kültürdür,” diye açıklamıştı bana. “Yılda dört kez çiçek açmaları gerekiyor. Zararlılarla düzgün bir şekilde savaşmazsanız, hastalıkları yayarsınız.”
Pis ve çirkin: Gül çiği mantarı, güller üzerinde ağır bir yüktür.imago
Sonia çocukken büyük seralarda dolaşmayı ve saklambaç oynamayı severdi. Ancak, düzenli olarak girmesi yasaklandı. Yani, babası beyaz bir koruyucu giysiye sıkıştığında ve zehirli sis püskürtmek için bir solunum cihazıyla sıralardan geçtiğinde. Bundan sonra günlerce kimse giremez” dedi.
O zaman bile, ölümcül enjeksiyonlar Sonia’nın babasına gerçekten aykırıydı ve mallarını farklı şekilde üretmenin yollarını aradı. Ama – çok erkendi. “Babam 1990’ların başında bir Demeter çiftliğinde staj bile yaptı. Ancak buradaki geçiş zordu. Ne çalışanlarını ne de müşterilerini gerçekten ikna edemedi. Herkes bir şeylerin ters gitmesinden korkuyordu.”
Yılbaşı mucizesi: 16 derece oda sıcaklığında en yüksek performans
Et sanayi ve tarımda organik üretim yöntemleri yaygınlaşırken, bahçecilik eskisi gibi devam etti. Grimm’in şirketine düzenli olarak uğrayan haşere kontrol danışmanının alet çantasında ekolojik olarak zararsız tek bir ürün bile yoktu. Böcek ilaçları olmadan çiçek üretimi basitçe mevcut değildi. Ve birçok şirkette maalesef bugün hala durum böyle.
Sonia yaklaşık on yıl önce ailesinin şirketine katılmaya karar verdiğinde emindi: “Böcek ilaçları olmadan çalışması gerekiyor.” Babasıyla birlikte o ve babası yavaş yavaş monokültüre veda etti. İkisi denedi: Hangi çiçekler bölgesel olarak büyüyor? Hangisi zararlılara karşı daha az hassastır? Tohum sadece ilkbahar ve yaz aylarında mı çimlenir yoksa sonbaharda da ekilebilen bitkiler var mıdır? Seralarda toprak nasıl olmalı? Çiçekler ısınmadan kışı geçirebilir mi? Muhtemelen Almanya’daki hiçbir kesme çiçek işletmesinin o zamanlar, 2013’te ele almadığı tüm sorular.
Genç bahçıvan bana “Herkes bize güldü,” dedi, “aslında ilk başta pek çok şey boşa gitti.” Şirket ilk beş yılda satışlarının yüzde 50’sinden fazlasını kaybetti. Ya tohumlar hiç filizlenmedi ya da don kışın seralara taşınarak hasadı mahvetti. Ayrıca pahalı, bölgesel olarak üretilen çiçekler, yurt dışından gelen ucuz mallara ayak uydurmakta zorlandı. Ne de olsa Almanya tek başına yılda çoğu Kenya’dan olmak üzere 1,5 milyar gül ithal ediyor. Mağazalarda ortalama bir euro fiyatla sunuluyorlar.
Ama biz tüketicilerin çiçekçilerden aldığı diğer çeşitlerin hemen hepsi ucuza üretiliyor ve çok uzaklara gidiyor. Gerberalar Güney Afrika’dan, zambaklar Kaliforniya’dan, orkideler Tayland’dan ve laleler Hollanda’dan geliyor. Bu kesme çiçeklerin tamamı spreyler kullanılarak yetiştirilmekte ve karmaşık bir lojistikle Almanya’ya ithal edilmektedir. Bir buket içinde güzel görünebilirler ama sürdürülebilir değiller.
Bölgesel ve sürdürülebilir: Yıl boyunca dağıtılan 120 çiçek türü
Tüm muhalefete rağmen, Sonia ve ailesi şirketin yeniden yönlendirilmesine bağlı kaldılar. Sonia, “Bir şeye bağlı kalmak her zaman daha kolaydır,” dedi. “Ama her zaman işe yarayacağına inandım.” Bugün yaptılar. Şirketlerinde, Sonia ve babası artık yıl boyunca 120’den fazla çiçek türü topluyor. Şimdi Şubat ayında Levkojen. Sonra laleler, aslanağzılar, düğünçiçekleri, ayçiçekleri, tavşan kuyruğu, uyuz ve daha pek çok şey gelir.
Kesme çiçekler yalnızca organik gübrelerle gelişir, faydalı böceklerin hedefli kullanımı sayesinde haşerelerden arındırılır ve laleler hariç, ısınmadan büyür. Şirket kendisini artan enerji fiyatlarından büyük ölçüde bağımsız hale getirdi. Şirketin şu anki adıyla Floralita, üç yıldır organik olarak sertifikalandırılmıştır. Sonia bununla gurur duyuyor.
Her zaman gül olmak zorunda değil: Levkojen vazoda da güzel duruyor.imago
“Burada kalmak istediğini her zaman biliyor muydun?” diye sordum.
“Hayır, kesinlikle hayır!” diye yanıtladı, başını sallayarak. “Hannover’de okudum ve daha büyük bir şehirde yaşamayı çok sevdim. Geceleri dışarı çıkmak, köşede bir sinema olması, bunun gibi şeyler, bilirsin? Burada, Sinzheim’da oldukça sıkıcı.”
“Ama her şeye rağmen buradasın?”
“Pekala,” dedi omuz silkerek, “ailem ve ben bu ülkeye sahibiz. Ve böylece iklim değişikliğini durdurmaya çok doğrudan bir katkı sağlayabiliriz. Kullanmadığım için kendimi affedemedim.”
Sonia genç, tüm dünya ona açık. Yine de babasının onsuz yapamayacağı şeyi başarmak için burada, küçük Sinzheim’da, Baden-Baden’in batısında bir yerde kalmaya karar verdi – geleneksel bahçecilikten uzaklaşıp sertifikalı organik çiçek üretimine yöneldi.
Saygı duy, Sonya!
Sonunda genç bahçıvana gelecekle ilgili herhangi bir arzusunun olup olmadığını sordum. “Evet, elbette,” diye yanıtladı hiç tereddüt etmeden. “Bir buket çiçek alan herkes organik ürünleri çiçekçisine sormalıdır. Dilerim ki.”
AnneSmith
Sabine yeri
20 yıldan fazla bir süredir ZDF için televizyon muhabiri olarak çalışmaktadır. Burada “Morgenmagazin”in “Platz im Garten” bölümü için doğa, bahçeler, ekoloji ve sürdürülebilirlik konularında düzenli olarak raporlar hazırlıyor. Ekim 2021’de “Bahçede: Yumru ve kompost arasında hayatın tamamı yatıyor” adlı kitabı.
Hangi ekolojik konuyu gündeme getirdiğimiz önemli değil – nadiren bir anlaşmaya varıyoruz. En ekonomik bulaşık makinesi programı, Alpler’deki kayak sirki, hız limiti anlayışı, yeşil yatırımlar, Amazon paketlerinin ekolojik ayak izi ve organik tatlı krema tereyağı üretiminde konvansiyonel tereyağına kıyasla CO₂ emisyonlarını tartışıyoruz.
Kocam iklim değişikliğini küçümseyen cahil biri değil, Tanrı aşkına, hayır. Mantıklı çalışan bir matematikçi olarak, günlük önemsiz önlemlerle CO₂ emisyonlarını azaltma girişimlerimin çok az işe yaradığını düşünüyor. “Hepsi işe yaramaz” diyor. “İklim değişikliği politik olarak kontrol edilmelidir.”
İklim değişikliği: Her birimiz ne yapabiliriz?
Buna inanmak istemiyorum. İş dünyasının ve siyasetin her şeyi tersine çevirecek bir ekolojik dönüşüm süreci başlatmasını beklemek bana saflık gibi geliyor. Ve her birimizin ne yapabileceği sorusu beni giderek daha fazla tahrik ediyor. Konstanz Uygulamalı Bilimler Üniversitesi’nde Sürdürülebilir Ekonomi Profesörü Maike Sippel, “Artık sistemin bir noktada değişmesini beklemeyen, ancak şimdi onunla mücadele eden ve bu sistemin değişmesini daha olası hale getirmek için üzerlerine düşeni yapan insanlara ihtiyacı var” diye yazdı. son zamanlarda taz.
Pekala, servikal omurum pistlerde sıkışıp kalmak beni rahatsız etmiyor, yeşil bir partiye katılmak gazetecilik pusulamla çelişiyor (bence gazetecilerin bir partide yeri yok) ve bulaşık makinesinin eko-programı açıkça çok zayıf (yukarıya bakın). Öyleyse mantıklı olan ne katkıda bulunabilirim? Belki bu noktada ara sıra bir yeşil deniz feneri konusu, eylemleriyle dünyayı biraz daha iyi hale getiren insanlar hakkında bir hikaye yazın. Olur mu? İyi.
Ailesinin işini alt üst etti: Sonia Grimm.idphotography-tasarım.com
O zaman size bugün burada Sonia Grimm’den bahsedeceğim. Sonia 30’lu yaşlarının başında, üçüncü nesil bir kesme çiçek üreticisi ve yaklaşık on yıl önce ailesinin Baden-Baden yakınlarındaki küçük bir kasaba olan Sinzheim’daki bahçe işlerini devraldı. 40 yıldır şirket gül yetiştirme konusunda uzmanlaştı. Kesme güller ısıtmalı seralarda monokültür olarak yetiştirildi ve yılda birkaç kez hasat en yüksek teklifi verene toptan satıldı. Ne de olsa, iyi bir anlaşma, uzun saplı kesme güller sadece Sevgililer Günü için değil.
Ne yazık ki, biz bahçıvanların bildiği gibi, elbette güller kolay değildir: bit, küf, pas ve diğer her türlü mantar hastalığı bir bitkiye birkaç hafta içinde ciddi şekilde zarar verebilir. Ve Grimm fidanlığında olduğu gibi, çalılar bir serada yoğun bir şekilde toplandığında, haftalar bazen günlere dönüşür. Kimyasal spreyler kullanılmadan geleneksel gül endüstrisinde hiçbir şey işe yaramaz. Yaklaşık bir yıl önce kamera ekibimle onu Baden-Baden’de ziyaret ettiğimde Sonia, “Kesme güller hantal bir kültürdür,” diye açıklamıştı bana. “Yılda dört kez çiçek açmaları gerekiyor. Zararlılarla düzgün bir şekilde savaşmazsanız, hastalıkları yayarsınız.”
Pis ve çirkin: Gül çiği mantarı, güller üzerinde ağır bir yüktür.imago
Sonia çocukken büyük seralarda dolaşmayı ve saklambaç oynamayı severdi. Ancak, düzenli olarak girmesi yasaklandı. Yani, babası beyaz bir koruyucu giysiye sıkıştığında ve zehirli sis püskürtmek için bir solunum cihazıyla sıralardan geçtiğinde. Bundan sonra günlerce kimse giremez” dedi.
O zaman bile, ölümcül enjeksiyonlar Sonia’nın babasına gerçekten aykırıydı ve mallarını farklı şekilde üretmenin yollarını aradı. Ama – çok erkendi. “Babam 1990’ların başında bir Demeter çiftliğinde staj bile yaptı. Ancak buradaki geçiş zordu. Ne çalışanlarını ne de müşterilerini gerçekten ikna edemedi. Herkes bir şeylerin ters gitmesinden korkuyordu.”
Yılbaşı mucizesi: 16 derece oda sıcaklığında en yüksek performans
Et sanayi ve tarımda organik üretim yöntemleri yaygınlaşırken, bahçecilik eskisi gibi devam etti. Grimm’in şirketine düzenli olarak uğrayan haşere kontrol danışmanının alet çantasında ekolojik olarak zararsız tek bir ürün bile yoktu. Böcek ilaçları olmadan çiçek üretimi basitçe mevcut değildi. Ve birçok şirkette maalesef bugün hala durum böyle.
Sonia yaklaşık on yıl önce ailesinin şirketine katılmaya karar verdiğinde emindi: “Böcek ilaçları olmadan çalışması gerekiyor.” Babasıyla birlikte o ve babası yavaş yavaş monokültüre veda etti. İkisi denedi: Hangi çiçekler bölgesel olarak büyüyor? Hangisi zararlılara karşı daha az hassastır? Tohum sadece ilkbahar ve yaz aylarında mı çimlenir yoksa sonbaharda da ekilebilen bitkiler var mıdır? Seralarda toprak nasıl olmalı? Çiçekler ısınmadan kışı geçirebilir mi? Muhtemelen Almanya’daki hiçbir kesme çiçek işletmesinin o zamanlar, 2013’te ele almadığı tüm sorular.
Genç bahçıvan bana “Herkes bize güldü,” dedi, “aslında ilk başta pek çok şey boşa gitti.” Şirket ilk beş yılda satışlarının yüzde 50’sinden fazlasını kaybetti. Ya tohumlar hiç filizlenmedi ya da don kışın seralara taşınarak hasadı mahvetti. Ayrıca pahalı, bölgesel olarak üretilen çiçekler, yurt dışından gelen ucuz mallara ayak uydurmakta zorlandı. Ne de olsa Almanya tek başına yılda çoğu Kenya’dan olmak üzere 1,5 milyar gül ithal ediyor. Mağazalarda ortalama bir euro fiyatla sunuluyorlar.
Ama biz tüketicilerin çiçekçilerden aldığı diğer çeşitlerin hemen hepsi ucuza üretiliyor ve çok uzaklara gidiyor. Gerberalar Güney Afrika’dan, zambaklar Kaliforniya’dan, orkideler Tayland’dan ve laleler Hollanda’dan geliyor. Bu kesme çiçeklerin tamamı spreyler kullanılarak yetiştirilmekte ve karmaşık bir lojistikle Almanya’ya ithal edilmektedir. Bir buket içinde güzel görünebilirler ama sürdürülebilir değiller.
Bölgesel ve sürdürülebilir: Yıl boyunca dağıtılan 120 çiçek türü
Tüm muhalefete rağmen, Sonia ve ailesi şirketin yeniden yönlendirilmesine bağlı kaldılar. Sonia, “Bir şeye bağlı kalmak her zaman daha kolaydır,” dedi. “Ama her zaman işe yarayacağına inandım.” Bugün yaptılar. Şirketlerinde, Sonia ve babası artık yıl boyunca 120’den fazla çiçek türü topluyor. Şimdi Şubat ayında Levkojen. Sonra laleler, aslanağzılar, düğünçiçekleri, ayçiçekleri, tavşan kuyruğu, uyuz ve daha pek çok şey gelir.
Kesme çiçekler yalnızca organik gübrelerle gelişir, faydalı böceklerin hedefli kullanımı sayesinde haşerelerden arındırılır ve laleler hariç, ısınmadan büyür. Şirket kendisini artan enerji fiyatlarından büyük ölçüde bağımsız hale getirdi. Şirketin şu anki adıyla Floralita, üç yıldır organik olarak sertifikalandırılmıştır. Sonia bununla gurur duyuyor.
Her zaman gül olmak zorunda değil: Levkojen vazoda da güzel duruyor.imago
“Burada kalmak istediğini her zaman biliyor muydun?” diye sordum.
“Hayır, kesinlikle hayır!” diye yanıtladı, başını sallayarak. “Hannover’de okudum ve daha büyük bir şehirde yaşamayı çok sevdim. Geceleri dışarı çıkmak, köşede bir sinema olması, bunun gibi şeyler, bilirsin? Burada, Sinzheim’da oldukça sıkıcı.”
“Ama her şeye rağmen buradasın?”
“Pekala,” dedi omuz silkerek, “ailem ve ben bu ülkeye sahibiz. Ve böylece iklim değişikliğini durdurmaya çok doğrudan bir katkı sağlayabiliriz. Kullanmadığım için kendimi affedemedim.”
Sonia genç, tüm dünya ona açık. Yine de babasının onsuz yapamayacağı şeyi başarmak için burada, küçük Sinzheim’da, Baden-Baden’in batısında bir yerde kalmaya karar verdi – geleneksel bahçecilikten uzaklaşıp sertifikalı organik çiçek üretimine yöneldi.
Saygı duy, Sonya!
Sonunda genç bahçıvana gelecekle ilgili herhangi bir arzusunun olup olmadığını sordum. “Evet, elbette,” diye yanıtladı hiç tereddüt etmeden. “Bir buket çiçek alan herkes organik ürünleri çiçekçisine sormalıdır. Dilerim ki.”
AnneSmith
Sabine yeri
20 yıldan fazla bir süredir ZDF için televizyon muhabiri olarak çalışmaktadır. Burada “Morgenmagazin”in “Platz im Garten” bölümü için doğa, bahçeler, ekoloji ve sürdürülebilirlik konularında düzenli olarak raporlar hazırlıyor. Ekim 2021’de “Bahçede: Yumru ve kompost arasında hayatın tamamı yatıyor” adlı kitabı.